Zoals je wellicht weet maakt onze BWO auto samen met onze chauffeur/gids vele kilometers. Afgelopen maand vonden we dat het eens tijd was om zelf wat meer van Ghana te ontdekken. Zowel Agyapong als ik kenden al een deel van onze bestemmingen, maar de kids en mijn zus uit Accra nog niet. Maar we deden ook 4 voor ons nieuwe bestemmingen in noord en west Ghana aan. In dit blog vertel ik je graag meer over Wechiau, Bui np, Tanoboase en Owabi ws. Maar natuurlijk zal ik ook onze andere bestemmingen kort aanstippen!

Onze route naar het noorden

We hadden onze reis globaal gepland, dat wil zeggen we wisten welke attracties we tijdens deze roadtrip door Ghana wilden bezoeken. Maar behalve Belgha hostel bij Mole np hadden we geen geplande overnachtingen. Zo goed als elk dorp in Ghana heeft wel een guesthouse of hotel, en onze magen kunnen gelukkig veel hebben. Dit laatste bleek een groot voordeel: na een paar dagen omelet als ontbijt en fried rice of jollof rice als standaard lunch en diner, verlangden we stiekem naar wat meer variatie en verse groenten.

Hoewel we gewend zijn aan de lokale keuken en bijna alles kunnen eten, realiseerde ik me tijdens deze reis des te meer hoe bijzonder het is dat we bij de BWO-keuken dagelijks gevarieerde maaltijden met veel groenten serveren. Het is precies die afwisseling en aandacht voor verse ingrediënten waar onze gasten zo enthousiast over zijn — en dat begrijp ik nu beter dan ooit!

Heilige apen in Boabeng Fiema

Onze eerste stop was Boabeng Fiema. Een dorp waar apen heilig zijn en met de mensen van deze 2 dorpen samenleven. Het is mooi om te zien hoe deze symbiose werkt, hoe de bevolking haar best doet om het eco systeem te beschermen en hoe tegelijkertijd de opbrengsten terugstromen in de lokale gemeenschap. Klik hier om meer te lezen over Boabeng Fiema.

De mona meerkatten kan je pinda’s of bananen voeren; ze komen nieuwsgierig naar je toe en springen soms zelfs op je schouders. De zwart-witte franje-apen met hun indrukwekkend lange staarten kun je vanaf iets meer afstand bewonderen. We hebben genoten van een jongen franje aap die zijn spring en zwaai kunsten aan het oefenen was.

Over de steile rotsen van Tanoboase klimmen

In Tanoboase vind je indrukwekkende rotsformaties en grotten die voor de lokale gemeenschap een heilige plek zijn; Tanoboase sacred grove. Eeuwenlang werden de grotten gebruikt als schuilplaats tijdens oorlogen, en volgens verhalen verscheen hier de god Tano die het volk opdroeg het bos te beschermen. Tijdens een wandeling vertelt een gids je meer over de spirituele betekenis en geniet je van prachtige uitzichten over het omliggende landschap. Je bezoek draagt bovendien bij aan het behoud van dit unieke ecosysteem en de lokale gemeenschap.

Ondanks het feit dat Agyapong heel veel tijd in deze omgeving doorbrengt was hij nog nooit op deze fascinerende plek geweest. Een van zijn vrienden is naast arts ook een caretaker en hij nam ons mee naar de grot waar hij ons vertelde over de geschiedenis. Een fascinerend verhaal.

Daarna begon de klim — en geloof me, je moet er echt wat voor doen om van de prachtige uitzichten te genieten. Ik houd niet zo van hoogtes en werd al snel uitgelachen door het hele gezin, maar gelukkig sleepten ze me erdoorheen. Het was absoluut de moeite waard! Er is ook een hele hoge en steile wand die vroeger eens per jaar werd beklommen door huwelijkskandidaten. Alleen de mannen die het eerst boven waren mochten trouwen met de bruid waarom ze streden. En ja hoor Agyapong stoof naar boven(je kan hem zien op de foto wanneer je goed kijkt), maar dit betekent niet dat we gaan trouwen;)

Het krachtige water van Kintampo Falls

Het plan was om op dezelfde dag nog de watervallen te bezoeken, maar door een kleine vertraging — veroorzaakt door een mankement aan de auto — en een enorme regenbui besloten we op zoek te gaan naar een guesthouse. Het behang maakte ons bijna duizelig en het eten liet behoorlijk op zich wachten, maar gelukkig was het gezellig met de lokale bezoekers van de hotelbar.

De volgende ochtend gingen we vroeg op pad naar de watervallen. Door de regen van de avond ervoor was er veel water te zien. Volgens een bord ter plekke komt dat trouwens niet door regen, maar omdat “het water stijgt wanneer er veel bezoekers zijn” — iets spiritueels, blijkbaar!

We besloten de touwbruggen over te slaan. Maar zowel achter de bovenste waterval als aan de voet van de waterval blijft het een bijzondere plek. Je kunt er zelfs ‘zwemmen’ in de natuurlijke poelen. De kleur van het water komt door de hevige regenval de nacht voor ons bezoek.

De tussenstops in Fufulso en Larabanga

Vanaf Kintampo vervolgden we onze weg naar Mole National Park. Bij de kruising waar je of naar Tamale of naar Damongo gaat, hadden we inmiddels behoorlijke trek. Op zoek naar eten… Er was een mevrouw die indomie (noodles) verkocht, maar daar had niemand zin in. Dus vroegen we of we misschien wat gebakken eieren konden kopen. Dat mocht! Ik ging ondertussen op zoek naar drinken en brood en kwam wagashi tegen — lokale gefrituurde kaas.

Bij terugkomst vroeg de indomie-mevrouw net aan Agyapong of we de eieren zelf wilden bakken op haar colepot. Natuurlijk! De geïmproviseerde lunch aten we op met uitzicht op een mooi kraaldorp.

Larabanga is een dorp dat net voor Mole NP ligt, en hier vind je één van de oudste moskeeën van West-Afrika: de beroemde Larabanga mud-and-stick moskee. De kinderen protesteerden, want ze waren moe en wilden meteen naar Belgha. Maar mama (ik dus) vond dat ze de moskee toch echt moesten zien, zeker omdat ze erover leren op school.

Ik had er geen geweldige herinneringen aan, maar dit keer was het positiever: er is nu een bezoekerscentrum en een gids die duidelijk uitleg geeft over de geschiedenis van de moskee en Larabanga. Je mag de moskee niet in, maar met je bezoek steun je wel de lokale gemeenschap.

Wildlife in Mole national park

Zoals gezegd verbleven we bij Belgha hostel, deze lodge bevelen we ook aan in ons e-book met 2 uitgewerkte reisroutes en boordevol handige reistips! Klik hier om deze gratis aan te vragen! Het was superfijn om hier eens als gezin te verblijven. We hadden 1 van de 2 dorms (een dubbel bed en 2 stapelbedden) voor onszelf.

Emmanuel runt het hostel met veel enthousiasme en met zijn tuk tuk rijdt hij je overal heen. Dat is een feestje want de muziekinstallatie op de tuk tuk doet het goed;). De eerste keer dat we Emmanuel hoorden aankomen hoorden we ‘ awimboa awimboa, in the jungle, the mighty jungle’ al van verre hahaha. Best toepasselijk.
Emmanuel bracht ons de volgende morgen al vroeg naar Mole np. Over Mole schreef ik eerder al een blog:

Met Belgha hostel naar Mognori

De volgende ochtend bracht Emmanuel ons met de swingende tuktuk naar het dorpje Mognori. Mognori is een klein, authentiek dorpje vlakbij Mole National Park, waar je met een houten kano over de rivier kunt varen en het lokale dorpsleven kunt ervaren. Het eco-project is opgezet door de gemeenschap zelf, met ondersteuning van USAID, waardoor jouw bezoek direct bijdraagt aan onderwijs, gezondheid en duurzame initiatieven. Je leert er over sheaboterproductie, traditionele gebruiken en kunt genieten van indrukwekkende natuur en gastvrije mensen.

Mijn zus houdt niet van boten en toch ging ze mee(later op deze trip nog 2 keer;)). We zagen behalve prachtige vogels geen dieren, maar het was een prachtige tocht die wat mij betreft wel langer had mogen duren. Na de kano tocht werden we meegenomen door het dorp waar Emmanuel (de lokale tourguide was er niet) uitleg gaf over hoe sheabutter gemaakt wordt en ons de rest van het dorp liet zien.

De rest van de dag hebben we wederom zeer ontspannen doorgebracht, al was het fietstochtje met mijn zoon iets minder relaxed toen er hele donkere wolken kwamen en wij in Larabanga waren. Maar gelukkig kwamen we droog terug!

Van Mole naar het westen: op weg naar Wechiau

Na een warm afscheid van Emmanuel en de rest van de staf van Belgha gingen we op weg naar het westen. Spannend want niemand van ons was daar ooit geweest. We volgden de weg richting Wa en op het eerste gezicht was deze weg lang niet slecht. We passeerden Sawla, een plaats die voorbij kwam in de geschiedenislessen van de kinderen als belangrijke handelsplek. Bedrijvig is het daar nog steeds!

We stopten voor de nacht in het plaatsje Tuna. Het hotel was wel heel erg lokaal en in onze kamer waren ze vergeten om het topmatras op de boxspring te leggen. Gelukkig hadden mijn zus en de kinderen meer geluk met hun kamer.

Vanaf Tuna zou het nog iets meer dan een uur rijden zijn naar Wechiau.

Op zoek naar nijlpaarden bij Wechiau Hippo Sanctuary

De anderhalf uur werd bijna 4 uur. Wat een avontuur was het over steeds kleinere paadjes. Paadjes die geulen waren geworden vanwege de regen. De weinige mensen die we tegenkwamen waren zeer verbaasd. Gelukkig hadden we het nummer gekregen van een gids uit Wechiau. Abudi verzekerde ons dat we op de juiste wegen zaten, dus daar hielden we maar aan vast zelfs toen onze netwerkprovider ons vertelde dat we in Burkina Faso waren.

Uiteindelijk bereikten we het hoofdkwartier in Wechiau. Na een interessante uitleg over het project nam Abudi ons mee in een tuktuk naar de black Volta rivier. Daar stapten we in een houten kano. Deze kano’s worden ook door de lokale bevolking gebruikt om de rivier over te steken naar Burkina Faso, want de rivier vormt hier de landsgrens. We zagen zelfs een motorfiets die in een kano werd vervoerd!

De gids vertelde dat ze soms wel anderhalf uur moeten varen voor ze nijlpaarden vinden.En geloof me: hoewel varen op de rivier prachtig is, is de zon er genadeloos. Ik denk dat de gids nog blijer dan ons was om na een minuut of 5 al nijlpaarden te spotten. De foto’s doen deze ervaring geen recht. Wij hebben geen camera’s met lange lens. Maar geloof me het is super bijzonder om deze machtige dieren zo te zien.

Overnachten in Bole: tussenstop richting Bui

Abudi vertelde ons dat het inderdaad iets meer dan een uur rijden was terug naar Tuna, wanneer je de Google maps route niet volgt;). We vervolgden onze reis van Upper West region terug naar de Bono region. Bui is onze volgende bestemming. Maar we kwamen terecht in behoorlijk noodweer en besloten om in Bole te stoppen. We dachten dat Bole, een wat grotere plaats waar de president vandaan komt, wel wat meer maaltijdopties zou hebben. Maar de slechte weg had ons eigenlijk al voldoende moeten zeggen. Het hotel waar we sliepen was net nieuw en het bed was heerlijk zacht, zo fijn na de houten planken van gisteren!
De banku met tilapia was heerlijk al duurde het meer dan 2 uur voor het kwam.

Het is bijzonder om te zien hoe niet alleen het noorden, maar ook het westen van Ghana duidelijk verschilt in moderne ontwikkeling en voorzieningen.

Hippo’s spotten in Bui National Park

De volgende dag vervolgden we ons avontuur naar Bui waar we hopelijk weer nijlpaarden gaan zien. De Bui-dam is gebouwd op de Black Volta en levert sindsdien een groot deel van de elektriciteit in Ghana. Voor de bouw van de dam moest een deel van de omliggende dorpen wijken, waardoor veel families naar nieuwe nederzettingen zijn verhuisd. Het gebied rond de dam is indrukwekkend en ruig, met uitgestrekte savannes en bossen die samen een uniek landschap vormen.

Vanwege de strategische ligging van de dam en de weg die hier richting Ivoorkust loopt, zijn er veel controleposten van politie, immigratie en zelfs het leger. Het werd al snel duidelijk dat toeristen hier een zeldzaamheid zijn; geen van de agenten wist waar we het hoofdkwartier van Ghana Forestry konden vinden. Uiteindelijk vonden we het toch, en ging de gids met ons mee richting de boten. Forestry heeft zelf geen eigen boot, maar huurt een motorboot die normaal dienstdoet als ferry of vissersboot. Er zat een klein gat in, maar gelukkig niet groot genoeg om mijn zus — die niet van varen houdt — ongerust te maken.

Het waterpeil was redelijk hoog, maar je kon nog veel boomtoppen uit het water zien steken. Zo’n gek idee dat je over verloren dorpen heen vaart. De hippo’s zagen we al snel. Ze wilden net aan land gaan, maar omdat wij eraan kwamen bleven ze in het water. Erg jammer, maar je kan ze niet dwingen natuurlijk. Door de dam is de hippo community in 2 gedeeld. Een groep van ongeveer 25 verblijft in het deel waar we voeren.

We verbleven in een guesthouse in de lokale gemeenschap waar in de avond veel mensen heen kwamen voor een drankje.

Welke plek is mooier voor een hippo-safari in Ghana: Wechiau of Bui?

Wechiau Hippo Sanctuary

Wechiau ligt diep in de Upper West en is ver, zelfs als je de juiste route neemt. Maar de rit erheen is prachtig: baobabs, enorme vergezichten en indrukwekkende luchten maken het landschap heel anders dan in bijvoorbeeld de Ashanti-regio. Kun je daar niet van genieten, dan is Wechiau misschien minder geschikt voor je.

De rit met de tuktuk en de daaropvolgende kanotocht over de Black Volta zijn absoluut bijzonder; het voelt rustig en intiem. Er is een eenvoudig guesthouse in Wechiau zelf. Ik zou persoonlijk niet kiezen voor de boomhut/uitkijkpost — die zag er erg gammel uit. Het mooie is dat dit een echt community project is, waarbij de opbrengsten direct ten goede komen aan de lokale gemeenschap. Wij betaalden 700 cedis voor boot, tuktuk en gids, plus een fooi voor de kanovaarders en eten voor de gids. Naast de hippo-safari kun je hier ook birdwatching doen, communityprojecten bezoeken of zelfs bij mensen thuis verblijven (homestay).

Bui National Park

Bui ligt op ongeveer 4 uur rijden van Kumasi. Ook hier kun je naast de hippo-tour activiteiten als vogelspotten of wandelingen ondernemen. Ik vond de ervaring hier behoorlijk prijzig: de boottocht kost 1.050 cedis, ongeacht of je alleen of met zeven personen bent. Daar komt nog een entree- en gidsvergoeding bovenop, waardoor het totaal ruim 1.300 cedis werd. De tocht zelf gaat redelijk langzaam richting de nijlpaarden, maar er zaten veel andere mensen op de boot en er werd veel gepraat, waardoor het minder intiem voelde. Na het zien van de hippo’s keert de boot snel terug, terwijl ik zelf graag nog wat verder was gegaan.

Conclusie

Als je een unieke en rustige ervaring zoekt, waarbij je bezoek direct de lokale gemeenschap steunt, zou ik voor Wechiau kiezen. Vind je bereikbaarheid belangrijker en combineer je het liever met andere bestemmingen in het midden van Ghana, dan kan Bui een goede optie zijn — maar verwacht minder kleinschaligheid.

Wil je deze bijzondere plekken zelf ontdekken?

Onze comfortabele BWO-auto met ervaren chauffeur/gids brengt je veilig en ontspannen naar Wechiau, Bui en andere unieke bestemmingen. Neem contact met ons op voor meer informatie of om je eigen onvergetelijke reis door Ghana te plannen!

Bezoek aan Owabi Wildlife Sanctuary

Onze laatste attractie van deze reis was Owabi Wildlife Sanctuary. We brachten de nacht door in opnieuw een lokaal guesthouse, waar geen eten werd geserveerd. Dus trokken we in de regen op zoek naar de enige eettent die het dorp rijk was. Gelukkig smaakten de jollof en indomie daar heerlijk!

Google deed het weer, het stuurde ons naar een half afgebrokkeld huis en zei bestemming bereikt. De bewoonster stuurde ons verder en uiteindelijk kwamen we via eigenlijk onbegaanbare weggetjes uit bij het hoofdkantoor van Ghana water company, maar niet bij het bezoekerskantoor van Owabi ws.
We volgden de vele blauwe lantaarnpalen via nog wat meer slechte weggetjes en kwamen aan.
Behalve de security mevrouw was er niemand te bekennen. De nummers gebeld, maar niemand pakte op. Na een poosje gewacht te hebben kwamen er 2 medewerkers aan. Ze waren eten halen in het dorp.

We liepen met 1 van de gidsen door het park naar de bamboo cathedral. We moesten een stukje over oude waterpijpen en over een houten pad/brug. Het was erg mooi, maar geen dier gezien. We keerden terug via dezelfde route en stapten toen met de gids in de auto naar het hoofdkantoor van de watercompany om op de waterkering te lopen en te kijken naar de jongens die aan het vissen waren. We zagen wat mooie vogels.

Eerlijk is eerlijk ik was erg blij dat Owabi al zo ongeveer op onze route lag, een urenlange auto rit vond ik het zeer zeker niet waard. Onze gedachte was dat het natuurgebied voor de bescherming van de waterkering zeer strategisch ligt. En wellicht is de ervaring beter wanneer de gids niet eigenlijk stiekem erg hongerig is.

De gids stuurde ons nu de juiste richting op en in plaats van een uur cirkelen op kleine, heel gladde wegen waren binnen 5 minuten op de hoofdweg naar Kumasi. We bezochten Kumasi mall en waren na een geweldige reis ook heel blij om weer thuis te zijn in onze eigen prachtige omgeving.

Een onvergetelijke roadtrip door Ghana

Wat een avontuur was dit! Van heilige apen en imposante rotsformaties tot het spotten van machtige nijlpaarden en het ontdekken van stille bamboebossen: deze reis liet ons nog meer zien van de diversiteit en schoonheid van Ghana. Soms was het uitdagend, soms ronduit hilarisch, maar bovenal waren het momenten om nooit te vergeten.

We zijn dankbaar dat we deze ervaringen samen als gezin hebben kunnen delen, en dat we onze kennis nu nog beter kunnen inzetten om reizigers te helpen Ghana op een authentieke manier te ontdekken. Wil jij zelf op pad naar bijzondere plekken als Wechiau of Bui, maar dan zonder stress over routes en vervoer? Neem gerust contact met ons op om je reis te plannen — we helpen je graag op weg!